Jonge boeren in de polderklei
Lukas en Chris zijn 2 jonge boeren die van huis uit geen boerenbloed hebben meegekregen. Wat beweegt hen om dag in dag uit in de polderklei rond te stappen en biologisch te boeren. En hoe doen ze dat precies. We hadden een leuk gesprek met deze twintigers die het boerenvak omarmen en graag leren van de gevestigde boeren binnen ons collectief.
Lukas Nijmann, 24 jaar, komt uit België en werd door zijn vader enthousiast gemaakt voor de opleiding op de Warmonderhof. De eerste kennismaking resulteerde direct in een inschrijving en sindsdien is hij niet meer uit de polder weg te slaan.
Chris Feickens, 28 jaar, komt uit Zutphen en kwam via de Vrije School en een stage op Texel terecht bij de Warmonderhof. Ook hij werd gegrepen door het boerenvak en kwam er al snel achter dat hij groente wilde telen.
Samen telen ze voor ons de palmkool. Die samenwerking is naast leerzaam ook vooral leuk. En terwijl we samen naar het land lopen voor een paar foto’s vertellen ze over hun passie, het leven in de polder en lekker eten.
Het gezamenlijk palmkool verbouwen kwam vooral voort uit een vraag vanuit de markt. Een sapbar in Amsterdam belde Lukas met de vraag of hij palmkool kon leveren. Toevallig was Chris in de buurt op dat moment. Hij had nog een stuk grond over waar een koolgewas op geteeld kon worden dit jaar. Zo werd 1 + 1 bij elkaar opgeteld en was de samenwerking een feit. Vol vuur vertellen ze over de prachtige planten. Blauw/groen van kleur die groeien als palmen. En gedurende het seizoen, als er van onderaf geoogst wordt, gaan de planten inderdaad steeds meer op een palmboom lijken.
Terwijl we in het veld staan proeven beide heren even hoe het gewas er bij staat. “Smaakt goed” is het gezamenlijke oordeel.
Beide heren zijn zowel in loondienst bij een boer als ook als ZZPer aan het werk. In de eerste functie leren ze van de boer waar ze werken de fijne kneepjes van het vak. Als ZZPer doen ze ervaring op in het ondernemerschap van het boer zijn. Ze huren een stuk land en vaak ook de machines van de boer waarbij ze werken. Deze coacht en adviseert, maar de beslissingen worden door henzelf genomen en de investeringen zijn voor eigen rekening. Op deze manier wordt de kennis optimaal gedeeld en de ervaring optimaal opgedaan. Beide heren ervaren het als een luxe dat ze op deze manier in het boerenvak mogen rollen. “Je maakt gebruik van een bult ervaring van 25 jaar, dat is toch prachtig!” aldus Chris.
En waarom ze bioboer zijn geworden? Ze hebben van huis uit meegekregen dat op deze manier telen de mooiste manier voor de aarde is. En het boeit ze uitermate hoe biologische boeren hun bodem bewerken. De investering van jaren om een goede bodemgesteldheid te bewerkstelligen voor de prachtige biologische groente die er op verbouwt wordt is er eentje die duurzaam wordt ingezet. En dat zie je dan weer terug in de constructies die worden bedacht om continuïteit van het bedrijf te waarborgen. Zo krijgen zij nu de kans om te starten als “boeren van buiten”.