Wie bepaalt de norm?

Vandaag rijd ik samen met boer Peter in de tractor naar de bloemkolen. Het is een mooie dag en de zon schijnt, fantastisch weer om te oogsten en om mooie foto’s te maken. We rijden langs het boerenkool veld, waar de palmkool, de paarse en de groene boerenkool prachtig kleuren in de zon. Zij kunnen nog een tijdje op het land blijven en zullen geen narigheid ondervinden van eventuele vorst.

Bij de bloemkolen wordt al snel duidelijk dat dit een heel ander verhaal is. Er is nachtvorst geweest en boer Peter ziet dit direct aan zijn bloemkolen. Hoewel het er in mijn ogen allemaal prachtig uitziet, worden er helaas veel bloemkolen afgekeurd. Een beetje verkleuring of wat zwarte plekjes door de vorst betekent dat de bloemkool niet mee mag. Een bloemkool moet namelijk perfect wit zijn!

Een beetje beduusd vraag ik me af wie heeft bepaald dat we allemaal even grote en even witte bloemkolen willen hebben? En zeker als je niet met bestrijdingsmiddelen werkt, maar zo natuurlijk mogelijk wil boeren, zoals ze bij BioRomeo doen, hoe kun je dan een homogeen product afleveren? Is dit überhaupt mogelijk? Zonder bestrijdingsmiddelen is er toch altijd wel een beestje die een gaatje in een bloemkool knabbelt? Zij moeten tenslotte ook eten.

Krispijn vertelt dat iedereen in de keten meebepaald wat de norm is en dat de eisen steeds strenger lijken te worden.

De norm van groenten is ooit ontstaan bij de keuringsdienst op veilingen in de tijd dat supermarkten begonnen op te komen. Daar werd gesteld dat het mooier is en beter verkoopt als alle producten er zo veel mogelijk hetzelfde uitzien.
Consumenten lijken veelal te kopen met hun ogen. Dus de inkoper van de supermarkt probeert de mooiste producten tegen de beste prijs in te kopen. De laatst overgebleven bloemkolen in de bak bij de supermarkt zijn de bloemkolen met een vlekje.
Consumenten lijken niet beter te weten dan dat groente een homogeen product is, ook consumenten van biologische producten. De eisen die vanuit inkopers en supermarkten wordt gesteld zijn zeer streng. En boeren werken aan het geheel mee door te proberen een zo perfect mogelijk homogeen product te creëren.

Zo zie je dat iedereen meebepaalt hoe een bloemkool eruit hoort te zien, en dus ook bepaalt dat een groot deel wordt afgekeurd en op de composthoop belandt. Vandaag was het 15% van de bloemkolen die werd afgekeurd.

In mijn ogen lijkt het verspilling, is er ook wat tegen te doen?

Krispijn denkt dat het een hoop scheelt wanneer er meer kennisoverdracht mogelijk is tussen boer en consument. Als de boer kan uitleggen aan de consument dat het beetje vergeling door vorst komt, maar dit de smaak niet belemmerd, dan zal de consument het vast geen probleem vinden. Hiervoor is een korte keten nodig en dat heeft BioRomeo natuurlijk opgezet met de diverse groenteclubs. Deze zijn gewend aan producten met een heerlijke smaak, maar weten dat daar ook de nodige “kromkommer” en misbaksels tussen kan zitten.

Ook zou Krispijn het fijn vinden als de achtergebleven producten worden gejut, bijvoorbeeld voor een goed doel of een voedselbank. Natuurlijk op afspraak, maar het zou fijn zijn als elke bloemkool een maag kan vullen!

Ikzelf jut een afgekeurde bloemkool. Onder de modder en met een beetje verkleuring, maar vast nog heerlijk voor bijvoorbeeld een bloemkoolcurry (alloo gobi) of ingemaakte bloemkool. Hieronder een makkelijk, gezond en smakelijk recept met rauwe bloemkool.